woodland

Dit schilderij dateert uit 2011, en verscheen nooit eerder op mijn blog. Het is een schilderij voor mezelf van een plek waar ik fijne herinneringen aan heb. Een open plek in het bos. Schilderen in de buitenlucht met anderen. Ik heb hem eindelijk ingelijst.

This one dates back to 2011, and never appeared on my blog. It's a painting for myself of a place I have fond memories of. An open spot in the woodland. Painting en plein air with others. I've finally decided to frame it.

summertree

Ik weet het, het verkeerde seizoen. Maar fb herinnerde mij aan een winterboom die ik in 2019 schilderde. En ik vond bij het opruimen een zomerboom die nooit op mijn blog stond. Aquarel en inkt. Andere stijl, ander karakter. Het zijn wel individuen, deze reuzen.

I know, wrong season. But fb reminded me of a wintertree I painted in 2019. And going through old paintings I found this summertree that never made it to my blog. Watercolour and ink. Different styles, different characters. They are individuals, these giants. 

walk in the woods...

Wandeling in het bos.

Walk in the woods.

orphans...

Ik zit temidden van grote stapels schilderijen op de grond in mijn woonkamer. Wat zal ik er mee doen? Sommige liggen me na aan het hart, die bewaar ik voor mezelf. Andere kunnen in de verkoop in mijn Etsy shop. En dan blijft er een derde categorie over: leuk genoeg of niet? Een soort weeskinderen.

I am surrounded by large piles of paintings on the floor in my living room. What shall I do with them? Some are close to my heart, I keep those for myself. Others I'll put up for sale in my Etsy shop. And then there remains a third category: good enough or not? Orphans I call them,

De olijfboom in inkt hierboven is één in deze laatste categorie. Ik schilderde hem spontaan, besloot dat de kleuren niet goed waren, en schilderde een andere in de grijzig groene kleuren die ik associeer met olijfbomen. Maar de eerste versie is..... tja, vreugdevol. En ik kan hem niet weggooien. 

The olive tree in ink above is one of this last category. I painted it spontaneously, decided the colours were not good, and painted another one in the greyish green colours that I associate with olive trees. But this first version is ..... well, joyful. And I cannot throw it away.

Een ander voorbeeld: deze schelpen. Ik schilderde hierna veel meer schelpen. 

Another example: these sea shells. I painted a lot more shells after these two.

En dan dit musje, nog zo'n 'weeskindje'. Hij haalde mijn blog niet. Ik weet niet meer waarom. Te streperig?

And then this little sparrow, another 'orphan'. He did not make it to my blog. I don't remember why not. Too stripy?

Wat doen jullie met schilderijen uit deze categorie 'weeskinderen'?

What do you do with this category of 'orphans'?

loving trees...

Bomen blijken sociale wezens te zijn. Steeds meer wordt duidelijk dat bomen met elkaar communiceren via hun wortels. Ze zijn zelfs in staat te zorgen voor zieke bomen in hun buurt, door ze voedsel te sturen. Bomen voelen pijn. Voelen ze ook liefde? Ik denk van wel.
Het is allemaal chemie.

Ik had verschillende versies nodig om dit idee uit te werken. Het compromis tussen het idee in je hoofd en het uitwerken in een schilderij. Susan Abbott schreef er een blogpost over, leuk om te lezen.

~~~~~~~

Trees turn out to be social beings. It is becoming increasingly clear that trees communicate with each other through their roots. They can even take care of sick trees next to them, by sending them food. Trees feel pain. Do they also feel love? I think they do.
It is all chemistry.

It took me several versions to work out this idea. The compromise between the idea in your mind and working it out in a painting. Susan Abbott wrote a blogpost about it, interesting to read.

wintertree

De wirwar van takken in een kale winterboom fascineren me nog steeds. Maar hoe ze te schilderen, zonder te verzanden in te veel details? Hier een volgende poging, in blauw en bruin.

The tangle of branches in a bare winter tree still fascinate me. But how to paint them without getting lost in too much detail? Here is another attempt, in blue and brown.

more green...

Ik verlang nog steeds naar de kleur groen in de natuur, maar wat ik buiten niet zie, kan ik natuurlijk altijd schilderen.

Als je denkt: 'ik heb dit eerder gezien', dan heb je gedeeltelijk gelijk. Ik schilderde al eerder een serie bladeren, maar ik probeerde om één ervan te 'verbeteren'..... en verpestte hem totaal. Dus ik besloot twee nieuwe te schilderen. 

I am still longing for the colour green in nature, but what I don't see outside I can always paint.

If you think 'I have seen this before', you are partially right. I painted a series of leaves before, but I tried to 'improve' one of them.... and totally ruined it. So I decided to paint two new ones.